Opracowała: MN, współpraca: Karolina Dziaduła

*  *  *

Józef Bibro urodził się 9 maja 1885 roku w Mikołajowicach. Jego rodzicami byli Jan i Agnieszka z Gajdurów, rolnicy. Ukończył cesarsko-królewskie Gimnazjum w Bochni, a były to jeszcze czasy zaboru austriackiego. Uczył się oprócz przedmiotów ogólnokształcących także języka polskiego, łacińskiego, greckiego i niemieckiego. Egzamin dojrzałości zdał w terminie jesiennym w 1907 roku. Studia teologiczne odbył w seminarium w Tarnowie. W czerwcu 1912 roku przyjął świecenia kapłańskie z rąk biskupa Leona Wałęgi. Jako wikary pracował w Lisiej Górze latach 1912 – 1916, następnie w Łękawicy w latach 1916-17. Kolejno służbę kapłańską pełnił w Libuszy koło Biecza w latach 1917-18, w Zbylitowskiej Górze 1918-22, w Nockowej koło Sędziszowa Małopolskiego 1922-23, w Siedliskach-Bogusz 1923-25. W roku 1925 został mianowany proboszczem w Ostrowie koło Ropczyc, gdzie pracował do 1937. W dniu 1 kwietnia 1937 roku przeniesiony został do parafii świętego Józefa w Pogórskiej Woli. Tam wraz z wiernymi przeżył trudne lata II wojny światowej i okres powojenny. Zmarł w swojej parafii 25 lutego 1952 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu. Otrzymał tytuł kanonika i odznaczenie EC (ecspositori canonicale). Był pierwszym kapłanem pochodzącym z Mikołajowic.

Zdjęcie księdza Józefa Bibro:
http://www.parafiaostrow.pl/zzycia_ksieza.html

*  *  *

Jan Bibro urodził się 18 maja 1890 roku, był młodszym bratem księdza Józefa Bibro. Uczył się w c. k. Gimnazjum I w Tarnowie, gdzie otrzymując opinię „chlubnie uzdolnionego” kończył kolejne klasy z odznaczeniem. Po zdaniu matury w 1911 roku studiował teologię w tarnowskim Seminarium, a święcenia kapłańskie z rąk biskupa Leona Wałęgi przyjął w czerwcu 1916 roku. W sierpniu tegoż roku rozpoczął pracę jako wikary w Zgórsku, w dzisiejszym powiecie mieleckim, a w następnym roku – w parafii w Pilźnie, gdzie również pełnił obowiązki administratora do roku 1924. W czerwcu 1924 roku został przeniesiony jako wikariusz do Nowego Sącza. We wrześniu 1926 roku objął probostwo w miejscowości Ruda (w gminie Radomyśl Wielki), a w październiku 1931 roku - probostwo w Libuszy koło Biecza, w okolicy bogatej w ropę naftową. Zmarł 14 maja 1947 roku w Libuszy i spoczywa na tamtejszym cmentarzu.

*  *  *

Jan Skórka – Augustyn Zaborowski urodził się 19 lutego 1894 roku z rodziców Jana i Agnieszki Skórków, rolników. Ukończył II Gimnazjum w Tarnowie, a po zdaniu matury studiował teologię w tutejszym Seminarium. W czerwcu 1917 roku został wyświęcony na kapłana przez biskupa Leona Wałęgę. Od sierpnia 1917 roku rozpoczął pracę jako wikariusz w Dębicy, skąd został przeniesiony w 1921 roku również na stanowisko wikarego do Bruśnika. W dniu 18 czerwca 1926 roku objął funkcję proboszcza w parafii Siedliska koło Bobowej, pracując również od sierpnia 1938 roku jako notariusz dekanatu bobowskiego. Prawdopodobnie pracując w Siedliskach zmienił nazwisko Skórka na Zaborowski. Z dniem 19 stycznia 1939 roku został mianowany proboszczem parafii Olszyny koło Wojnicza, sprawując od marca tego roku również obowiązki notariusza dekanatu wojnickiego. W 1941 roku otrzymał odznaczenie EC. W 1948 roku bez uprzedzenia i formalnej rezygnacji opuścił parafię i wyjechał do Wietrzychowic. Od sierpnia 1950 roku rezydował w Jasieniu, w tym też roku otrzymał odznaczenie RM. Od 1952 przebywał w parafii Zborowice w dekanacie ciężkowickim, następnie w klasztorze Sacre Coeur w Zbylitowskiej Górze. Zmarł 20 grudnia 1985 roku, pochowany jest na cmentarzu w Zbylitowskiej Górze.

O księdzu Augustynie Zaborowskim można przeczytać:
http://mikolaj.siedliska.info/kaplani
http://mikolaj.siedliska.info/historia

*  *  *

Jan Jarosz urodził się 21 grudnia 1909 roku jako syn Jana i Marii z domu Strzesak. Po ukończeniu I Gimnazjum i zdaniu matury w 1930 roku w Tarnowie, studiował teologię w tutejszym seminarium. W dniu 19 czerwca 1935 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Franciszka Lisowskiego. Posługę kapłańską rozpoczął od pracy wikariusza w Górze Ropczyckiej w 1935 roku, następnie od 1937 roku - w Czarnej Sędziszowskiej, przeniesiony w 1942 roku do Zdziarca, w 1945 do Łużnej, a w 1948 do Łososiny Górnej. W 1948 roku mianowany został wikariuszem adiutorem w Laskowej w powiecie limanowskim, gdzie po śmierci dotychczasowego proboszcza Jakuba Sory w 1951 został mianowany proboszczem. Dokończył budowę kościoła, urządził jego wnętrze i zbudował dom katechetyczny. W czerwcu 1979 roku ze względu na stan zdrowia zrezygnował z funkcji proboszcza, przez następny rok rezydując w Laskowej. W 1979 roku przeprowadził się do Domu Księży Emerytów w Tarnowie. Zmarł 1 sierpnia 1984 roku, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Laskowej. Otrzymał tytuł kanonika, został odznaczony EC w 1954 roku i RM w 1959 roku.

*  *  *

Tadeusz Boryczko urodził się 5 marca 1931 roku, jego rodzicami byli Stanisław i Anna z domu Moskal. Szkołę podstawową ukończył w Mikołajowicach, a średnią – w Tarnowie- Mościcach. Studiował w Seminarium Duchownym w Tarnowie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Karola Pękali w dniu 23 czerwca 1957 roku. Posługę wikariusza pełnił po kolei w parafiach: Podegrodzie w latach 1957-62, w Gumniskach koło Dębicy w latach 1962-65, w Jastrzębiej (w dekanacie ciężkowickim) w latach 1965- 68. Następnie został mianowany proboszczem w parafii Gumniska koło Dębicy, gdzie pracował do 2001 roku. Wśród licznych zajęć doprowadził do zbudowania kaplicy kościelnej w miejscowości Głobikowa w parafii Gumniska. Otrzymał tytuł kanonika. Po przejściu na emeryturę rezydował w swojej parafii. Zmarł tragicznie 12 września 2004 roku w wyniku wypadku samochodowego. Pochowany został przy kościele parafialnym w Gumniskach.

Zdjęcie księdza Tadeusza Boryczko:
http://www.globikowa.republika.pl/kosciol_foto13.html
Wywiad z księdzem T. Boryczko:
http://www.globikowa.republika.pl/kosciol.html

*  *  *

Bibliografia:

1. „Currenda. Pismo urzędowe diecezji tarnowskiej”. 2005, nr 4.
2. Kumor B., Diecezja tarnowska. Dzieje ustroju i organizacji 1786-1985. Kraków 1985.
3. Kornecki M., Kościoły diecezji tarnowskiej [w:] Rocznik diecezji tarnowskiej na rok 1972. Tarnów 1972.
4. Nowak A., Słownik biograficzny kapłanów diecezji tarnowskiej 1786 – 1985. Tarnów 1999 – 2004.
5. Schematyzm diecezji tarnowskiej na 1935 rok. Tarnów 1935.
6. Sprawozdanie c. k. Dyrekcji Gimnazjum w Bochni za rok szkolny 1907/08. Kraków, 1908.
7. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1909/10. Tarnów 1910.

*  *  *

Objaśnienia:

Odznaczenie EC (Expositorio Canonicali) -  to  honorowy tytuł nadawany przez biskupa, wyrażający się przyznaniem kapłanowi godności kanonika za szczególne zasługi dla kościoła lokalnego. Kanonicy EC nie noszą zewnętrznych oznak tego tytułu w postaci np. specjalnych szat.

Odznaczenie RM (Rochettum et Mantolettum) -  to drugi stopień godności kanonika, polegający na przywileju noszenia rokiety i mantoletu w czasie uroczystości kościelnych. Rokieta to rodzaj komży z czerwonym lub fioletowym podbiciem. Mantolet to dłuższa fioletowa peleryna z wycięciami na ręce, noszona na rokiecie.

Szaty liturgiczne:
http://www.ministranci.archidiecezja.katowice.pl/?s=liturgia/szaty.php#mantolet